Musical

29-12-18

Een musical-fan was ik nooit. Maar de afgelopen dagen heb ik me opvallend goed geamuseerd bij twee totaal verschillende voorstellingen. Evita donderdag in Maastricht en vrijdag in Heerlen Soof.

Het eerste wat me opviel was dat aan beide producties goede Nederlandse tekstschrijvers hadden gewerkt. Nergens hoefde ik me te ergeren aan rare woordaccenten. Jaren geleden zag ik, ook in Maastricht, Cyrano de Bergerac met Rian van de Akker. Rian vond ik goed maar ín die próductíe lagén de klemtonén soms tergénd vreemd. 

Wat werd er beide dagen goed gezongen!  Komt dat door al die musical-opleidingen? Donderdag vond ik Brigitte Heitzer én René van Kooten ijzersterk. Indrukwekkend hoe ze zonder begeleiding perfect zuiver konden inzetten in een toonsoort, die niets te maken had met het vorige lied. 

Bij Soof raakte Maaike Boerdam me met Deze armen. Julia Nauta was een perfecte puber-rockrebel in Weg van hier. Prachtnummers! Ja, ook dat hadden beide avonden gemeen: keigoede liedjes. Huil niet voor mij Argentina is Evita’s evergreen. Een volle koffer in een kale gang kende ik niet maar dat is ook een pareltje.

Zowel voor de muziek, de regie als het verhaal geldt: Evita is klassieker, Soof meer rock&roll.

In Evita musiceert een groot ensemble dat verstopt zit achter een prachtig decor met schuivende delen, verrijdbare trappen en video-beelden. Bij Soof is de achtergrond mooi maar minder spectaculair. Een viermans popbandje speelt, steeds vol in beeld, op een soort steiger achter de draaibare keuken.  

Waren er geen minpunten? Nou, weinig. Halverwege de tweede akte was ik bij Evita even de aandacht kwijt. Soof vond ik qua dans niet groots. Maar ja, ze hadden in die keuken ook nauwelijks plaats. Daarentegen waren de Argentijnse choreografieën weer ijzersterk. 

Opvallend: 80% (schat ik) van de Soof-bezoekers waren bezoeksters.

Wat ik ook mooi vond: de schouwburgen van Heerlen, Maastricht en Venlo werkten samen bij de Evita premiere en Parkstad Limburg Theaters is zelfs coproducent van Soof. Laot gaon!

Want als je ziet hoeveel medewerkers zo’n musical heeft, dan bewonder ik iedereen die aan zoiets durft te beginnen. In deze tijd! Volgend jaar ga ik weer.

‘ne Gooie roetsj!