De Limburger 17-12-16
Vandaag precies twintig jaar geleden was ik te zien in het NOS Journaal, zowel om zes uur als om acht uur. Weet u waarom? Omdat Toon Hermans ’s morgens gebeld had. Hij werd die dag 80 en had zelf geen zin in TV. Maar hij vroeg of ik, als zijn producer, over hem zou willen praten.
Ik vond dat erg eervol maar ook net zo spannend. Bibber bibber, Het Journaal komt mij thuis! Van de opnames herinner ik me alleen dat ik voortdurend de slappe lach had. Op een gegeven moment lagen we allemaal in een deuk: de cameraman, de geluidsman en de vrouwelijke reporter.
Toen ik onlangs in Hilversum speelde ben ik naar dat oude nieuwsbulletin gaan kijken bij Beeld en Geluid, het museum van de omroep. Op TV was jammergenoeg niets te zien van de hilariteit.
Afgelopen halfjaar werden we in de media een beetje overladen met Toon. Om een evenwicht te vinden heb ik iedere dag tien minuten mijn aandacht gericht op onze samenwerking van twintig jaar geleden. Niet alleen genoot ik van de twee CD’s, waarvoor Toon mij gevraagd had als producer. Ook was het heerlijk om naar de DVD van zijn laatste One Man Show te kijken. Toon had mij ook bij die registratie de eindverantwoordelijkheid gegeven over het geluid. Bovendien heb ik met veel plezier voor het eerst weer een deel van de opnames beluisterd die we bij hem thuis in Bosch en Duin maakten. Zowel Toon als ik liepen altijd rond met een cassetterecorder en ook daar werd veel gelachen. We werkten hard maar hadden ook lol.
Nu we het toch over lol hebben: 26 augustus 1996 was een van de hoogtepunten. We gaven die dag een persconferentie in België over de CD ‘Ik zing van het leven’. Ik schrijf wel ‘we’ maar de pers kwam natuurlijk voor Toon. In een zaal van het chique Antwerpse Park Lane Hotel (dat nu niet meer bestaat) zaten wij tweeën achter een tafel met voor ons heel veel Vlaamse journalisten. Voor mijn idee waren ze er allemaal. Ik voelde me kleine Petrus naast grote Jezus. Na het vragenuurtje was er een fotosessie in de tuin. In mijn plakboek zitten artikelen uit alle Vlaamse kranten van de volgende dag. De beste foto vind ik die uit De Gazet van Antwerpen. Kijk maar op mijn Facebook: Toon en ik gieren van de lach. Wat een mooi beeld voor een plezierige én vruchtbare samenwerking.
0 Comments